هدف این تحقیق تعیین رابطه بین سبک اسناد، اضطراب پایدار، و پیشرفت تحصیلی کودکان 9 تا 12 ساله انگلیسی زبان است. این تحقیق بر روی 554 دانش آموز در مدارس ابتدایی نیوساوت ولز استرالیا انجام شد (شامل 277پسرو 277دختر). نتایج تحقیق نشان داد که تفاوت معناداری بین کودکان با اضطراب پایدار کم و زیاد، در سبک اسنادی آنها نسبت به حوادث منفی وجود دارد. به علاوه، کودکان انگلیسی زبان و غیر انگلیسی زبان درمتغیر های اضطراب و پیشرفت تحصیلی متفاوت بودند. در واقع کودکان غیر انگلیسی زبان از اضطراب بالاتری نسبت به همسالان انگلیسی زبان خود برخوردار بودند و نمره پیشرفت تحصیلی پایین تری داشتند. همچنین تفاوت های معناداری درسبک اسناد، اضطراب پایدار، و پیشرفت تحصیلی بین پسران و دختران مشاهده شد. شاید بتوان نتیجه گیری نمود که تجربه اضطراب و سبک اسناد منفی در میان کودکان غیر انگلیسی زبان ارتباط نزدیکی با پدیده فرهنگ پذیری داشته باشد.

گرچه تمام انسان ها ویژگی های زیستی و روان شناختی یکسانی در فرایند یادگیری دارند، الویت های آنها در معنادادن به اشیا و کسب اطلاعات به طور قابل ملاحظه ای متفاوت است. هرچقدر بیشتر این تفاوت ها را بشناسیم، بهتر می توانیم فرایند یادگیری را تحلیل کنیم. به منظور تعیین این امر که آیا افرادی که به لحاظ دانشگاهی موفق تر هستند، از سبک یادگیری ویژه ای بهره برده و یا خودکارآمدی بالایی داشته اند یا خیر، از بین تمام ویژگی های فردی، سبک یادگیری و خودکارآمدی در این پژوهش به بررسی گذاشته شد. تعداد 110 زبان آموز سطح پیشرفته که زبان انگلیسی را به عنوان زبان خارجی در یک موسسه زبان انگلیسی در شهر تهران فرامی گرفتند در این تحقیق شرکت کردند. شرکت کنندگان براساس نتایج آزمون تعیین سطح آکسفورد انتخاب شدند. سپس از آنها خواسته شد پرسش نامه سبک یادگیری کلب (1984) و خودکارآمدی شوارزر و جروسلم (1995) را تکمیل و سپس در آزمون پیشرفت تحصیلی شرکت کنند. نتایج تحقیق نشان داد همبستگی معناداری بین خودکارآمدی و نمره آزمون پیشرفت فراگیران وجود دارد. با این وجود، هیچ ارتباط معناداری بین نمره واژگان و خودکارآمدی زبان آموزان به دست نیامد. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد 15درصد خطا در نمرات خواندن و درک مطلب و 27 درصد خطا در نمرات گرامر توسط خودکارآمدی زبان آموزان قابل پیش بینی بود. نتایج تحلیل واریانس (ANOVA) نشان داد هیچ ارتباطی بین سبک یادگیری و نمره آزمون پیشرفت زبان آموزان وجود ندارد. در پایان، کاربرد این پژوهش و پیشنهادهایی برای مطالعات آینده نیز ارایه گردیده است. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

مطالعه ترکیبی حاضر به بررسی رابطه بین اهداف پیشرفت و عملکرد تحصیلی فراگیران زبان انگلیسی پرداخت. این مطالعه همچنین انگیزه های اهداف زبان آموزان را بررسی کرد. این پژوهش که یک پیمایش مقطعی است، 372 نفر از دانشجویان کارشناسی زبان انگلیسی در رشته های آموزش زبان انگلیسی، مطالعات ترجمه و ادبیات انگلیسی در دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان و زاهدان را مورد مطالعه قرار داد. برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه هدف پیشرفت زبان آموزان (الیوت و همکاران، 2011) به صورت حضوری تحویل یا از طریق ایمیل به زبان آموزان انگلیسی ارسال شد. پیشرفت تحصیلی آنها بر اساس گزارش دانشگاه شامل دروس نظری و عملی محاسبه شد. علاوه بر این، از یک مصاحبه نیمه ساختاریافته برای بررسی دیدگاه های فراگیران در مورد جهت گیری اهداف پیشرفت آنها استفاده شد. بررسی رابطه ها نشان داد که اهداف پیشرفت با عملکرد تحصیلی زبان آموزان انگلیسی رابطه ی مثبت دارد. و از بین اهداف پیشرفت فراگیران، اهداف اجتناب از کار، اهداف رویکردهای دیگر، و اهداف اجتنابی دیگر عملکرد تحصیلی فراگیران را به طور معناداری پیش بینی کرد. علاوه بر این، یافته های کیفی نشان داد که اهداف زبان آموزان انگلیسی با انگیزه ی تجربه، شخصیت، دستاوردهای تحصیلی و علایق قبلی بر انگیخته می شود. به طور خلاصه، مطالعه ی اهداف تحصیلی فراگیران می تواند شناسایی جهت گیری اهداف آنها را تسهیل کند و بنابراین می تواند به ابزاری حمایتی برای معلمان در هنگام انتخاب مواد و تطبیق محتوای برنامه درسی بر اساس آن تبدیل شود.

پژوهشگرانِ روان شناسی شناختی معتقدند باورهای دانشجویان در مورد عوامل موفقیت و شکست، به طور گسترده بر پیشرفت تحصیلی آن ها تأثیرگذار است. پژوهش حاضر، با بهره گیری از نگرشی کیفی، به بررسی و مقایسه ی عواملی پرداخته است که فرآگیران زبان انگلیسی به عنوان زبانی خارجی، موفقیت و شکست تحصیلی خود را به آن ها نسبت می دهند. همچنین، مقالة حاضر ارتباط این عوامل را با پیشرفت تحصیلی زبان-آموزان مورد بررسی قرار داده است تا به پرسش پژوهش پاسخ دهد؛ اینکه چه ارتباطی میان عواملی که زبان آموزان ایرانی موفقیت ها و شکست های تحصیلی خود را به آن ها نسبت می دهند و پیشرفت تحصیلی آن ها وجود دارد؟ از طریق مصاحبه ی نیمه ساختار یافته با 40 دانشجوی سال سوم و چهارم دوره ی کارشناسی رشته ی زبان و ادبیات انگلیسی، عوامل مؤثر در پیشرفت تحصیلی مورد بررسی قرار گرفتند. با بهره گیری از روش مقایسه ی پیوسته و الگوی رمز گذاری نظریه ی داده محور، عوامل انتسابی دانشجویان در دو مجموعه ی اصلی عوامل درون فردی و عوامل برون فردی دسته بندی شدند. در این راستا، پنج عامل شامل توانایی، تلاش، میزانِ علاقه به درس ها، انتخاب آگاهانه و اشتیاق به یادگیری، به عنوان زیرمجموعه ی شاخص اصلی عوامل درون فردی و هفت عامل شامل سختی آزمون، شانس، مدت زمان مطالعه، کیفیت تدریس، شرایط فردی و خانوادگی، اجبار خانواده و ماهیت درس ها، به عنوان زیرمجموعه ی شاخص اصلی عوامل برون فردی به دست آمدند. یافته ها نشان داد که شرکت-کنندگان موفق پژوهش، موفقیت تحصیلی خود را به عوامل درون فردی نسبت می دهند؛ در حالی که شرکت کنندگان ناموفق، شکست تحصیلی خود را با عوامل برون فردی مرتبط می دانستند. یافته های پژوهش حاضر، کاربردهای آموزشی بسیاری برای استادها و دانشجویان به همراه دارد.

این مقاله نقش وجه فعل در زبان انگلیسی در فراگیری زمان فعل را توسط 45 نفر فارسی زبان مورد مطالعه قرار می دهد و در مورد فرضیه وجه فعل که بیان می کند بین واژه زمان گذشته و وجه فعل تکوینی (Accomplishment & Achievement Aspects)، و واژه استمراری و وجه فعل فعالیتی (Activity Aspect) همگرایی وجود دارند اما واژه استمراری با وجه فعل حالت (Stative Aspect) ارتباطی ندارد و به تحقیق می پردازد.فرایندهای نحوی این مطالعه در رابطه به فرضیه های "مراحل اولیه فراگیری زبان" مورد بررسی قرار می گیرد.

این مطالعه با هدف مقایسه تاثیرآموزش از طریق رایانه باروش سنتی برپیشرفت تحصیلی دانش آموزان دردرس زبان انگلیسی انجامشد. ین پژوهش از ظرنوع کاربردی و ازنظر روش نیمه تجربی باطرح پیش آزمون-پس آزمون باگروه کنترل بود. جامعه آماری موردمطالعه شامل 1875 نفر از دانش آموزان پسر سال سوم دبیرستان های متوسطه دوره اول شهر سنندج بودند. از جامعه مذکوربه روش نمونه گیری تصادفی دوکلاس پایه سوم به تعداد 44 نفرانتخاب شدندو پس از برگزاری پیش آزمون و اطمینان از عدم معنی داری تفاوت ها، گروه آزمایش و کنترل تشکیل گردید. برای سنجش یادگیری دانش آموزان سوالات محقق ساخته ابزار اندازه گیری بود که با نظرمتخصصان روایی محتوایی آن و پایایی آن بر اساس آلفای کرونباخ 88 % تعیین گردید. بعد از اجرای آزمایش (آموزش از طریق رایانه و آموزش چند رسانه ای) پس آزمون مشترک به عمل آمدوداده های جمع آوری شده باکمک شاخص های آمار توصیفی و نیز آزمون t تجزیه و تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان دادکه میانگین نمرات گروه آزمایش (43/18) بیشتر از میانگین نمرات گروه کنترل(75/15) است و میانگین مهارت گفتاری و نوشتاری گروه آزمایش در پس آزمون 18/4 و5 درحالی که گروه کنترل دارای میانگین 21/3 و61/4 دراین مهارت ها است. مهارت شنیداری وخواندن گروه آزمایش به ترتیب 41/4 و 86/4 و گروه کنترل میانگین 43/3 و45/4 را داشته است. به عبارتی دیگر با 95درصد اطمینان می توان گفت که آموزش از طریق رایانه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر مثبتی داشته است. لذا ضرورت دارد که به منظور بهبود آموزش و ارتقای کیفیت یادگیری زبان انگلیسی باید تاحدامکان ازآموزش به کمک رایانه وآموزش چند رسانه ای بهره لازم راگرفت.

پژوهش حاضر، به منظور مقایسه تاثیر دو روش تدریس استقرایی و قیاسی بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم راهنمایی در سال تحصیلی 1390-91 در ناحیه دو شهر شیراز صورت گرفت. روش تحقیق از نوع نیمه آزمایشی به صورت پیش آزمون - پس آزمون با دو گروه آزمایشی بوده است. از میان مدارس راهنمایی ناحیه 2 شیراز، یک مدرسه پسرانه و یک مدرسه دخترانه به صورت تصادفی انتخاب و در هر مدرسه دو کلاس، یک کلاس به عنوان گروه آزمایشی استقرایی و یک کلاس به عنوان گروه آزمایشی روش قیاسی به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری یک آزمون 30 سوالی در مورد درک مطلب و گرامر کلاس سوم راهنمایی بود. این آزمون از آزمون های استاندارد شده آموزش و پرورش استخراج شده است و روایی آن توسط گروهی از دبیران و اساتید دانشگاه و همچنین سر گروه های آموزشی سازمان آموزش و پرورش فارس مورد تایید قرار گرفت. پایایی این آزمون با روش آلفای کرونباخ محاسبه شد که مقدار 0.76 به دست آمد. در این پژوهش، گروه های آزمایشی به شیوه استقرایی و قیاسی تحت آموزش قرار گرفتند. در پایان از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد و داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تی گروه های مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که میان گروه های آزمایشی تفاوت معنادار وجود دارد. بدین صورت که گروه های آزمایشی که با روش استقرایی آموزش دیده بودند، نمرات بهتری را در درک مطلب و دستور زبان انگلیسی نسبت به گروه های آزمایشی که با روش قیاسی آموزش دیده بودند، کسب کردند و بیشتر فرضیات این تحقیق مورد تایید قرار گرفت. به جز فرضیه آخر که بین نمرات پیشرفت تحصیلی دختران و پسران در روش استقرایی دردرک مطلب تفاوت معناداری مشاهده نشد و این بدان معنی است که در اکثر موارد تاثیر روش استقرایی بر دختران و پسران بیشتر از روش قیاسی بوده است و البته با توجه به فرضیات بعدی، تاثیر این روش بر دختران بیشتر بوده است و فقط در فرضیه آخر تفاوت بین آنها معنادار نبوده که تقریبا به یک اندازه بر هر دو جنس تاثیرگذار بوده است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که استفاده از روش تدریس استقرایی در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در درس زبان انگیسی به طور کلی موثرتر بوده است.

هدف از اجرای این تحقیق، بررسی علل عدم پیشرفت متناسب با استعداد دانشجویان درخشان در زبان انگلیسی و ارتباط این عدم پیشرفت با ویژگی های شخصیتی ایشان بوده است. بدین منظور یک گروه نمونه از بین دانشجویان درخشان دانشگاه اصفهان و گروهی دیگر از بین دانشجویان عادی همین دانشگاه به طور تصادفی انتخاب گردید. مقایسه نمرات زبان انگلیسی دانشجویان دو گروه در کنکور ورودی دانشگاه نشان داد که دانشجویان درخشان به زبان انگلیسی بهتر از دانشجویان عادی بودند. سپس برای بررسی میزان پیشرفت دو گروه در زبان انگلیسی نمرات پایان ترم اول تحصیلی ایشان که از درس زبان انگلیسی عمومی دریافت نموده بودند مورد استفاده قرار گرفت. مقایسه نمرات دو گروه نشان داد که اگرچه باز هم دانشجویان درخشان از نظر دانش زبانی بهتر از دانشجویان عادی بودند اما پیشرفت گروه درخشان کمتر از گروه عادی بوده است. برای یافتن علت این مساله آزمون های سنجش خلاقیت، شخصیت، هوش و پرسشنامه فردی اجرا گردید. تجزیه و تحلیل های نشان داد که پیشرفت در زبان انگلیسی فقط با هوش دارای همبستگی مثبت معنی دار است و با دیگر و با ویژگی های شخصیتی همبستگی ندارد.

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط سبک های یادگیری (وابسته به زمینه و نابسته به زمینه) و صفات شخصیت (روان رنجورخویی، برون گرایی، پذیرش، سازگاری و وظیفه شناسی) با پیشرفت تحصیلی انجام شد. جامعه این پژوهش همه دانشجویان رشته های علوم انسانی دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد بودند. برای انجام این پژوهش 360 دانشجو (196 دختر و 164 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه سبک های یادگیری (التمن، راسکین و ویتکین، 1971) و پرسشنامه صفات شخصیت (کاستا و مک کری، 1992) را تکمیل کردند. یک آزمون محقق ساخته به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی زبان انگلیسی در نظر گرفته شد. یافته ها نشان داد که سبک وابسته به زمینه و وظیفه شناسی با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار (P£0.01)، پذیرش با پیشرفت تحصیلی رابطه مثبت و معنی دار (P£0.05) و روان رنجور خویی با پیشرفت تحصیلی رابطه منفی و معنی دار داشته است (P£0.01). وظیفه شناسی، سبک وابسته به زمینه و پذیرش در یک مدل توانستند 49 درصد از واریانس پیشرفت تحصیلی را پیش بینی کنند و نیز سهم وظیفه شناسی در پیش بینی پیشرفت تحصیلی بیش از سایر متغیرها بود.

این پژوهش بمنظور بررسی تاثیر آموزش زبان تکلیف – محور در مقایسه با روش دستور- ترجمه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان سال سوم متوسطه رشته علوم تجربی در سال تحصیلی 90-1389 صورت گرفته است. روش پژوهش، شبه تجربی بود. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر و دختر سال سوم متوسطه تشکیل دادند که از بین آنها 120 نفر بصورت نمونه گیری خوشه ای دو مرحله ای انتخاب شدند.60 نفر در دو گروه آزمایش دختر و پسر و 60 نفر در دو گروه کنترل قرار گرفتند. گروه های کنترل به شیوه تکلیف – محور و گروه های کنترل به شیوه دستور- ترجمه مورد آموزش قرار گرفتند. در پایان از هر چهار گروه پس آزمون به عمل آمد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تی مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل تفاوت معنادار وجود دارد به این صورت که گروه های آزمایش که با روش تکلیف – محور آموزش دیده بودند نمرات بهتری نسبت به گروه های کنترل که با روش سنتی آموزش دیده بودند کسب کردند. ضمنا دختران نسبت به پسران از عملکرد بهتری برخوردار بودند. بنابراین، می توان نتیجه گرفت که استفاده از آموزش زبان تکلیف – محور در پیشرفت تحصیلی دانش آموزان موثرتر است.